حماسه جان استفان اکواری
در سال 1986 مسابقات المپیک در شهر مکزیکوسیتی برگزار شد .
در آن سال مسابقات دوی ماراتن یکی از شگفت انگیزترین مسابقات دو در جهان بود .
دوی ماراتن در تمام المپیک ها مورد توجه همگان است و مدال طلایش
گل سرسبد مدالهای المپیک محسوب می شود
آن شب مکزیکوسیتی و شاید تمام جهان از شوق حماسه این دونده تا صبح نخوابیدند.
دنیا از او درس بزرگی اموخت و آن درس اصالت حرکت مستقل از نتیجه بود .
او یک لحظه به این فکر نکرد که نفر آخر است .به این فکر نکرد که برای پیشگیری
ازتحمل نگاه تحقیر آمیز دیگران به خاطر آخر بودن میدان را خالی کند.او تصمیم گرفته بود
این مسیر را طی کند.اصالت تصمیم او و استقامتش در اجرای تصمیمش
باعث شد تل دنیا به ارزش جدیدی توجه کند.
ارزشی که احترامی تحسین بر انگیز به دنبال داشت.
فردای مسابقه مشخص شد که جان از شروع مسابقه زمین خورده بود و به شدت آسیب
دیده بود. او در پاسخگوئی به خبر نگاری که پرسیده بود چرا با آن وضع و
در حالی که نفر اخر بودید ازادامه مسابقه منصرف نشدید؟ ابتدا فقط گفت :
برای شما قابل درک نیست ! و بعد در مقابل اصرار خبر نگار گفت :
مردم کشورم مرا 5000مایل تا مکزیکوسیتی نفرستاده اند که فقط مسابقه را شروع کنم
مرا فرستاده اند که ان را به پایان برسانم.حماسه جان استفان اکواری
از ان پس سینه به سینه در میان تمام ورزشکاران نقل شد.........
اما آیا یادتان هست که نفر اول برنده مدال طلای همان مسابقه چه کسی بود؟؟؟
تبادل لینک هوشمند 
